کنفرانس آنلاین ،شکل گیری گروهک‌های تروریستی _گروهک کومله قسمت دوم

 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم دهه فجر انقلاب اسلامی را خدمت همسنگران گرامی تبریک عرض میکنم آن شالله در این جلسه ادامه مبحث شکل گیری گروهک تروریستی کومله را خدمت عزیزان بیان می کنم امیدوارم مورد استفاده قرار گیرد باید عرض شود آنچه تحت عنوان کومله در سال ۵۷ شکل گرفت ، از ادغام سه گروه کوچک ایجاد شد که عبارتند از : ۱. گروه انقلابی زحمتکشان کردستان ایران که سلیمان معینی از اعضای حزب تروریستی دمکرات کردستان ایران و نماینده جناحی تندرو در آن حزب ، در سال ۱۳۴۸ به همراه سه نفر دیگر از اعضای خانواده های فئودال شهر بوکان ، این گروه را تشکیل داد . ۲. گروه شیرین بهاره که چاوه (فرزند امام جمعه مریوان) ، فؤاد مصطفی سلطانی (فرزند خان روستای آلمانه) و صدیق کمانگر (یک مالک کامیارانی) از مهمترین و مشهورترین اعضای این گروه 3. اتحادیه کشاورزان که محمد حسین کریمی که رابطه خوبی با شیوخ داشت ، در سقز ، این اتحادیه را تأسیس کرد . پس از کشته شدن وی در بهمن ۱۳۵۷ ، شیخ عزالدین حسینی (امام جمعه مهاباد) رهبری این گروه را بر عهده گرفت . موضوع بعدی؛ مسئله موسوم به خودمختاری.... با پیروزی انقلاب اسلامی گروه کومله در کنار حزب تروریست دمکرات خواستار خودمختاری کردستان شدند و درصدد برآمدند کردستان را در کنترل نظامی خود بگیرند . این گروه ها در یک برنامه هشت ماده ای خواستار شناسایی رسمی خودمختاری کردستان در قانون اساسی جدید شدند و همچنین تأکید شده بود علاوه بر استان کردستان ، سه استان دیگر یعنی آذربایجان غربی ، ایلام و کرمانشاه هم بخشی از کردستان خودمختار محسوب شود . شورشیان مسلح با تصرف سنندج و تشکیل شورای موقت انقلابی و شورش در مریوان ، نقده ، بوکان ، پاوه و سقز و دست زدن به جنایات و اقدامات خشونت آمیز ، دولت را به واکنش واداشتند ؛ به نحوی که ارتش و نیروهای مردمی و پاسداران با هجوم به این شهرها به تنش آفرینی کردهای مسلح پایان دادند. کومله معتقد بود تمام امور از قانونگذاری ، اجرائیات ، امور انتظامی و فرهنگی باید به طور کامل خارج از دسترس و کنترل جمهوری اسلامی باشد ، شوراهای قانونگذاری و اجرایی را که گروهک تروریستی کومله مطرح می کرد ، اساساً شوراهایی بود که باید تحت رهبری کمونیست ها باشد و تسلیح عمومی هم فقط تحت رهبری کمونیست ها قابل قبول است . عبارات ذیل در روزنامه کومله در رابطه با خودمختاری ، اهداف این گروه را به خوبی نشان می دهد: اما قبل از ان عرض کنم که این گروهک ملعون به خاطر ایجاد رعب ووحشت دست به کثیف ترین جنایات زد. حتی به نیروهای خدماتی نیز که در صدد کمک به مردم مظلوم کرد بودند رحم نمی کرد.بسیاری از نیروهای جهاد سازندگی و حتی بهداشت و درمان را سلاخی کرد جنایاتی را مرتکب شدند که داعش با تمام وحشی‌گری اش حتی به ذهنش نمی رسید که این چنین روش‌هایی را برای نیروهای انقلابی به کار گیرد.پاسدار و بسیجی و هر کسی که تفکری غیر از تفکر آنها داشت در داخل خرمن کوب می انداخت و همانند گندم آسیاب می کرد. در اینجا یادی کنیم از برادر عزیزم جهادگر شهید آقا رضا اقامحمدی که برای خدمت رسانی به دامداران کرد راهی کردستان شد و بعد از ماهها خدمت توسط این عناصر بی دین سر بریده شد. متاسفانه در این مناطق فقر فرهنگی بیداد می کرد .لذا به راحتی تحت تاثیر افکار دیگران قرار می گرفتند و عواملی که برای سازماندهی این گروهک آمده بودند می دانستند چگونه باید کار را آغاز کنند مثال امروز که وهابیت به ذهن عناصر خود القا می کند که با کشتن چند شیعه بهشتی خواهید شد و متاسفانه بسیاری نیز این موضوع کثیف را باور کردند الف : کلیه امور قانونگذاری ، قضایی ، اداری و فرهنگی کردستان به عهده حکومت خودمختار کردستان ایران است . ب : انتظامات داخلی کردستان به عهده حکومت خودمختار کردستان است و هر گونه نقل و انتقال نظامی نیروهای مسلح مرکزی در سرزمین خودمختار کردستان تنها با تأیید و نظارت عالی ترین مرجع حکومت خودمختار صورت خواهد گرفت . ج : شوراها از نظر کومله ، هم قانونگذار و هم مجری قانون خواهند بود . د : در کردستان خود مختار ، ارتش و سپاه پاسداران و دیگر نیروهای مسلح حرفه ای برچیده شده و نیروهای پیشمرگه ضامن امنیت کردستان می باشند هـ : انتصاب مقامات از سوی دولت مرکزی ملغی می شود . در واقع هدف اصلی کومله خلع ید جمهوری اسلامی از کردستان و تجزیه آن از ایران و استقرار نظام سوسیالیستی بود . و اما، اهداف ایدئولوژیک و سیاسی گروهک جنایتکار کومله البته از اسنادی که بدست آمد می توان نشانه هایی از موارد زیر را مشاهده کرد : بمب گذاری در نقاط پراکنده شهرها یا روستاهای ایران حمله به مساجد و نصب تیربار و اجرای رقص مختلط (نمونه آن شهریور ۱۳۶۲ در سردشت) حمله به مدارس و ترور معلم ها در کردستان به اتهام وابستگی به رژیم به علت دریافت حقوق ترور و انفجار در جهاد سازندگی و سپاه (بیش از نوزده مورد) جنگ افروزی در سنندج و کمک به مهندسی اطلاعاتی استخبارات عراق . البته حافظه تاریخی و شفاهی مردم کردستان و از جمله اسرای این گروه خود بهترین شاهد و گواه بر این گونه رفتارهاست . و دیگر منابعی که درباره رفتار خشونت آمیز و تروریستی کومله انتشار یافته ، کتاب " شنام " است . این کتاب مشاهدات عینی و تجربی کیانوش گلزار راغب را به روایتی داستانی و در دوره زمانی ۱۸ ماه توصیف می کند . گلزار که در سال های ۶۰ و ۶۱ در اسارت کومله به سر می برد ، گوشه ای از جنایات کومله در مناطق عملیاتی و نیز بدرفتاری با اسرای ایرانی را به تصویر کشیده است . به طور کلی حرکت های مسلحانه گروه ها در کردستان طی دهه نخست پس از پیروزی انقلاب را می توان به چهار مقطع زمانی تقسیم کرد: مقطع اول : وقایع سال ۱۳۵۸ را شامل می شود که عمده ترین آنها سقوط پادگان و هنگ ژاندارمری مهاباد و پاسگاه های ژاندارمری ، جنگ نقده ، فرمان امام (ره) در شکستن محاصره پاوه و سپس آزاد سازی شهرهایی مانند بانه ، سردشت ، مریوان و ... بود . مقطع دوم : وقایع سال های ۱۳۵۹ و ۶۰ را در بر می گیرد که با تجاوز ارتش عراق و هم زمان با آن تشدید اقدامات نیروهای حزب دمکرات و حزب کومله همراه بود . این گروه ها می کوشیدند جبهه کردستان را فعال نگه دارند و بدین ترتیب ، بخشی از نیروهایی را که باید برای مقابله با ارتش عراق به کار گرفته می شد ، در منطقه مشغول کنند . مقطع سوم : وقایع سال های ۱۳۶۲ تا ۶۴ را شامل می شود . طی این سال ها قرارگاه حمزه سیدالشهدا متشکل از نیروهای سپاه و ارتش و ژاندامری شکل گرفت و با استقرار در منطقه توانست امنیت را در شهرها ، روستاها ، جاده های اصلی و مرزهای کردستان ایران با عراق تأمین کند و با پاک سازی نیروهای کُرد آنها را از ایران به کردستان عراق براند. مقطع چهارم : از سال ۱۳۶۴ تا پایان جنگ را در بر می گیرد که در این دوره تنش ها کاهش یافت. پنجم . پاندولیسم ایدئولوژیک و تشکیلات در کومله تشکیلات ایدئولوژی کومله از سال ۱۳۶۰ و پس از کنگره دوم با دگرگونی هایی مواجه بود که حاصل آن فعالیت این جریان تحت نام هایی مانند " اتحادیه مبارزان کمونیست " و " حزب کمونیست ایران " طی دو دهه ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ بود . البته در پایان دهه ۱۳۷۰ عبدالله مهتدی تلاش کرد با احیای دوباره نام کومله ، این حزب را بازسازی کند . پس از کنگره دوم ، کومله در فروردین ۱۳۶۰ در ائتلاف با گروه سهند " اتحادیه مبارزان کمونیست " را تشکیل داد . تشکیلاتی که خود را ارائه دهنده نظریه " مارکسیسم انقلابی " می دانستند . در پاییز ۶۱ اتحادیه مبارزان کمونیست کنگره اول خود را تشکیل داد و حزب کمونیست ایران در شهریور ۱۳۶۲ تشکیل شد و حزب کومله ، شاخه کردستان حزب کمونیست ایران را به عهده گرفت. تغییر مواضع ، ایدئولوژی ها و عقاید در کومله نشانه ای از سردرگمی رهبران این حزب و به تعبیر برخی اعضای سابق آن پاندولیسم ایدئولوژیک است . معلق زدن های سیاسی و تئوریک همیشه تحت عنوان تغییرات شرایط زمانی و مکانی توجیه شده اند . در حالی که کاملاً مشخص است این سیر بی پایان تغییر مواضع و معلق زدن ها صرفاً پوششی برای شکست های تئوریک و پراتیک و گرفتن چهره مقبولانه تری می باشد . لذا گرچه حزب کمونیست ایران در آن مقطع شکل گرفت ، اما گرایشات ناسیونالیسم قوم گرا همچنان در درون برخی از اعضای آن به حیات خود ادامه داد تا این که در زمان حمله آمریکا به عراق و پس از قدرت گیری احزاب ناسیونالیست در کردستان عراق خود را به صورت انشقاق در حزب و احیای مجدد نام گروه کومله ، نشان داد . ان شاالله در جلسه آینده به ادامه این بحث می پردازیم