مطالبه‌گری _نشریه دریاکنار جلیل آقامحمدی

مطالبه‌گری، نشریه دریاکنار، به قلم جلیل آقامحمدی 

مطالبه گری این روزها با توجه به ظرفیت های موجود در حوزه رسانه می توان از ان به دوران طلایی یاد کرد. طلایی از این منظر که یک فضای نسبتا وسیعی به برکت تکنولوژی مدرن فراهم شده تا فاصله مردم و مسئولین را به حداقل ممکن برساند. در کنار هم قرار گرفتن مسئولین و مردم را در وهله نخست باید به فال نیک گرفت که این دو قشر می توانند بی واسطه باهم گفتگو و مشکلات احتمالی را مطرح و مرتفع سازند.اگر بخواهیم از این دست آورد موضوع مطالبه گری صحیح را دنبال کنیم قطعا به خواسته های منطقی خواهیم رسید. اما شواهد نشان می دهد برخی بی توجهی ها نتیجه ای معکوس به دنبال داشته است. چراکه تلاشی برای ارتقاء سطح سواد مطالبه گری صورت نگرفته است .عدم اگاهی به شرایط و قواعد مطالبه گری نه تنها باری را از دوش جامعه بر نمی دارد چه بسا مشکلاتی را نیز متوجه می کند. عدم توجه به حریم افراد ، مداخله در امورات مدیریتی ، تحمیل خواسته های غیر متعارف از جمله مشکلاتی است که ناآگاهان در حوزه های مختلف ممکن است بوجود اورند . در کل می توان اینگونه بیان کرد که هر یک از حوزه ها از جمله فرهنگی ، سیاسی ، اجتماعی و،،،، فرمول های مختص بخود را دارند که برای ورود به هر یک ، بایستی افراد اهل فن و مسلط به کار وارد شوند . یا اگر عوام در مسائلی احساس ضعف در دستگاه های متولی می کنند با ارتباط منطقی و شور و مشورت با افراد متخصص و نهایتا با ارائه راهکارهای مطلوب و حفظ حرمت مسئولین و افراد حق اجتماعی خود را طلب کنند.و شاید بهترین راهکار دعوت از مسئولان و شنیدن نقطه نظرات ، اهداف و برنامه های انها در حضور اهل رسانه باشد . در نهایت با توجه به وعده های ایشان با دقت نظر موضوعات دنبال و در هر مرحله نیاز به مطالبه گری و یا توضیحی در روند کارها احساس شد از طریق رسانه ها محلی اقدام و نسبت به امور واکنش نشان داده شود . هر مسئولی که نخواهد یا نتواند به این شیوه پاسخ دهد قطعا رسانه ها باید انطور که شایسته است پیگیر و نتایج را به اطلاع عموم برسانند. مطالبه گری در فضای مجازی و تحمیل بایدها و نبایدها نه تنها عقلانی نیست بلکه باعث رنجش و گاهی جدل های متنی یا حتی بی توجهی خواهد شد.پس در قدم اول ارتقاء سطح دانش مطالبه گری در اولویت قرار گیرد. دوم ؛ ایجاد یک فضای مناسب برای دعوت از مسئولین به همراه رسانه ها و شنیدن برنامه ها و همچنین کمک و همکاری برای موفقیت مدیر مربوطه.و سپس واکنش های منطقی از راه های حرفه ای و قانونی که شان و منزلت قانون اساسی نیز مد نظر قرار گیرد.، زیرا هرگونه رفتار غیر حرفه ای قاعدتا به اصل قانون ضربه می زند . چون در نهایت درخواست ها ممکن است به دستگاه قضا ارجا شود ، اینجاست که قانون از مطالبه گر انتظار رعایت اصول و قوانین را داشته که عدم رعایت ان تبعاتی در پی دارد ، یا حتی ممکن است به دلیل ناتوانی یا بیان غیر صحیح جایگاه یک مسئول را مورد بی حرمتی قرار داده و تبدیل به عادتی همیشگی برای ایندگان شود. لذا تحت هر شرایطی باید احترام به قانون در اولویت قرار گیرد . بهترین و حرفه ای ترین راه نیز همان کسب مهارتهای این بخش و اشنایی با اصول و قواعد ان است. و این میسر نخواهد شد جز همدلی و همفکری با افرادی اهل فن و متخصص که بنای قلبی آنها خدمت به جامعه است. در اینجا ضمن تقدیر یادآوری این مهم ضروری است که همکاران و خبرنگاران در نشریه وزین دریا کنار با سعه صدر و بیانی حرفه ای آمادگی خود را جهت پرورش فکری در این رابطه را با صراحت اعلام کردند. جلیل اقامحمدی

مساجد برای پرورش روح و روان انسان، نشریه دریاکنار، جلیل آقامحمدی

مساجد برای پرورش روح و روان انسان.. 

بسم الله الرحمن الرحیم سپاس خداوند یکتا را که آثار قدرت او بر چهره روز روشن، تابان است و انوار حکمت او در دل شب تار، درفشان. آفریدگاری که که خودمان را بر خود می شناساند و در های علم را می گشاید. روز مسجد بهانه ای شد تا مطالبی در این باب بیان شود امید که مورد قبول واقع گردد. مسجد، نام مکان و در لغت به معنای جای سجده و عبادت است. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روایت شده است که خداوند فرمود: «الا ان بیوتی فی الارض، المساجد، تضیء لاهل السماء کما تضیء النجوم لاهل الارض؛   مساجد خانه‌های من در زمینند، همانگونه که ستارگان برای اهل زمین می‌درخشند، مساجد نیز برای اهل آسمان نور افشانی می‌کنند. مساجد در اسلام جایگاه بسیار مهمی دارند. چرا که از آن به عنوان خانه خدا یاد می شود. پس خانه خدا باید مبرا از ناپاکی باشد. و تنها پاکی ساختمان و محیط این مکان کافی نیست می طلبد کسانی که وارد حریم این مکان مقدس می شوند تلاش کنند جسم و جان خود را مطابق خواسته های خالق بی همتا کنند. قطعا کسی نمی تواند با جسم و روحی زنگار گرفته وارد شود که اگر چنین باشد در حق خود و خدا ظلم کرده است. مخاطب در این بحث بیشتر متولیان و خادمان مساجد هستند چرا که آنها به عنوان راهنما و امام می توانند تاثیرات بسزایی داشته باشند. مدیریت در امور مساجد باید بر اساس تقوای الهی پایگذاری شود و بنای قلبی عبادت خدا و اجتماع کسانی باشد که علاقه به تقرب الهی دارند و می خواهند خود را از هر ناپاکی پاک و پاکیزه سازند. مسجد باید مرکزی برای اجتماع و اتحاد مسلمانان باشد و نفع  اسلام و مسلمین در آن مورد توجه جدی قرار گیرد،  نه اینکه محلی برای کسب قدرت و تفرقه و زیان رساندن به مسلمانان و موجب بدبینی به خدا باشد و در آن کفر و الحاد و شرک تقویت شود. بدین معنی که طالبان قدرت جهت فریب افکار عمومی ظاهر خود را آراسته به تقوا کرده و بعد از دست یابی به اهداف مثال منافقین رنگ عوض کنند. حضرت امام خمینی ره مساجد را سنگر نامید و الحق که همانگونه بود. چرا که در تاریخ انقلاب اسلامی مساجد به عنوان پایگاه معنوی نیروهایی برای ایثار و از خود گذشتگی تربیت کرد. دیدیم و شنیدیم که در دوران طلایی دفاع مقدس بهترین بندگان خدا از میان همین سنگرها عاشقانه جان در طبق اخلاص نهادند. در واقع شهیدان تربیت یافتگان همین سنگرهای معنوی بودند. در یک تعریف کلی می توان مساجد را در تاریخ هشت سال دفاع مقدس و پیروزی انقلاب اسلامی مکانی برای پرورش روح، اتحاد و همبستگی، دانست. اما در گذر زمان بنابه دلایلی این مکان معنوی بیشتر کارکرد های خود را از دست داد به طوری که در طول شبانه روز تنها دقایقی درب مساجد بر روی نمازگزاران باز و بعد از نماز به سرعت بسته می شود. این مشکل اساسی را نمی دانم باید چگونه بررسی کنیم، اما شواهد نشان می دهد بانیان و متولیان این حوزه که بایستی مسائل فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و.. را در نظر گرفته و روح آشفته اجتماع را با توکل و توسل و مساعدت اجتماعی آرام نمایند، خود را در پیچ و خم دنیای مادی سرگرم کرده و مثال افراد بی انگیزه تنها در صدد رفع مسئولیت هستند. به طور مثال پرورش و تربیت نسل جوان و نوجوان را در اولویت قرار نمی دهند، همانگونه که حل مشکلات مردم را چون گذشته وظیفه نمی دانند، اگر عرایض بنده باعث ناراحتی برخی عزیزان نشود، می توا این سوال جدی را مطرح کرد که با وجود مسجد در همه مناطق شهرها و روستاها و امکانات نسبتا خوب چند درصد از متولیان مایلند آمار درستی از تعلیم و تربیت اسلامی ارائه دهند.؟ مسئولین فرهنگی در طول سال چه تعدادی از جوانان قشر خاکستری را توانستند به سمت و سوی مسجد و نهایتا تقوای الهی دعوت کنند؟ و سوال جدی‌تر این که در عصر مدرنیته و با توجه به شتاب روز افزون تکنولوژی مسئولان تصمیم گیر در این حوزه اصلی چه میزان توانستند فعالیت های خود را مطابق با علم روز کنند؟ اعتقاد به این اصل صاحب‌نظران می تواند بسیار مهم باشد. کارشناسان معتقدند :در تفکر دینى، مدرنیته نوعى تحول است که در طى آن انسان با استفاده از ابزارهاى  مدرنى که قادر به گشودن راه هاى جدید براى شناخت خود هستند، به تفکر خود عمقى ژرف تر  داده و با بهره گیرى از آگاهى هاى افزوده شده، بر اعتقاد او  به وجود خالق هستى افزوده مى شود. به عبارت دیگر اگر در گذشته تنها تعدادى از دانشمندان  و محققین به دلیل برخوردارى از دانش و آگاهى هاى بیشتر، داراى اعتقادات و ایمانى عمیق تر  بوده اند، در عصر مدرنیته این برخوردارى از دانش و آگاهى ها به دلیل عمومى شدن در کل  جامعه رسوخ یافته و پیامد آن ایمانى قوى تر خواهد بود. لذا تجهیز عموم جامعه به علم روز می تواند اعتقاداتی عمیق ، توأم با آگاهی را تقویت کند. بنابراین لازم است نگاه جدی و دغدغه مندانه ای در این حوزه اتخاذ شود. جلیل آقامحمدی