کنفرانس آنلاین /با موضوع فرقه شناسی _جلسه اول فرقه بهائیت

بسم الله الرحمن الرحیم... سلام علیکم عرض ادب و احترام خدمت همسنگران گرامی.. در این جلسه بنابه به دستور مدیر محترم به مبحث فرقه شناسی یا جریان شناسی باز می گردیم.. با اینکه نمی دانم در موضوع حجاب و عفاف مباحث به پایان رسید یا ناقص ماند. به هرحال مباحث مربوط به فرقه شناسی را در باب بهائیت شروع می کنیم. اسلام بخصوص کشور اسلامی ایران در طول سال ها به شدت مورد ظلم این فرقه قرار گرفته و همچنان نیز می گیرد. اگر بخواهیم این فرقه را بشناسیم بایستی اول به چگونگی شکل گیری و اهداف شکل گیری آن توجه کنیم. حال در این جلسه به طور مختصر به تاریخچه این فرقه، و اهداف آن می پردازیم.. در قدم اول باید بدانیم چه کسی این فرقه را بنیان نهادند یا به نوعی بنیان گذار فرقه بهائیت کیست؟ آنچه که در کتب و اسناد آمده است، فرقه بهائیت از بابیت و بابیت هم از شیخیه سرچشمه می گیرد. فرقه‌ انحرافی شیخیه را شیخ احمد احسایی در ابتدای قرن 13هـ‌ق تأسیس کرد. نام دیگر این گروه #کشفیه است. کشفیه،‌ کنایه از کشف و الهامی است که رهبران این فرقه، برای خود قائل بودند. در سال 1212 هـ.ق شیخ احمد با تعدادی از همراهانش برای زیارت امام رضا(ع) از راه نجف و کربلا به سوی ایران رهسپار شد و مدتی در شهر‌های یزد و اصفهان اقامت کرد. علمای شیعه از وی استقبال کردند و به دلیل تقاضای مردم یزد، او پس از زیارت مشهد دوباره به یزد برگشت و مدتی آنجا بود. بعد از ملاقات شیخ احمد احسایی با علمای قزوین، عده‌ای از علما، شیخ احمد احسایی را به دلیل عقایدش، مانند عقیده به داشتن بدن هور قلیایی، اعتقاد به رکن رابع، علل اربعه بودن ائمه برای ایجاد عالم، معراج رسول اکرم(ص) با جسد هور قلیایی و غایب بودن قائم با جسد هور قلیایی تکفیر کردند. برخی از این علما عبارتند از: «سید مهدی پسر صاحب ریاض، حاجی ملا محمدتقی ملقب به شهید ثالث، حاجی ملا جعفر استرآبادی، شریف العلماء سید ابراهیم، شیخ محمدحسین صاحب فصول، شیخ محمد حسن نجفی صاحب جواهر، ملا آقا دربندی و…».به علت این تکفیر در ایران، عرصه بر شیخ تنگ شد و نتوانست از خود دفاع کند و سرانجام به عراق رفت. او در تاریخ 21 ذی‌القعده‌ سال 241 1هـ ق در نزدیکی مدینه و در 75 سالگی از دنیا رفت و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. حالا به منشأ پیدایش بابیه و بنیان گذار فرقه بهائیت می پردازیم.... به گواه تاریخ بابیه در دوران حاکمیت سیاه و فراماسونی قاجار به وجود آمد که تحت سلطه استعمارگران بود. استعمارگران با هدف گسترش و تقویت همه‌جانبه فرقه بابیه و با #تحریفگری، دروغ‌بافی، به‌هم ‌آوردن بافته‌ها و اوهام و تعالیم ساختگی به نام #مذهب_جدید به جنگ و مقابله آشکار با مبانی اولیه دین مبین اسلام رفتند و طرح پروژه استعماری دسیسه‌آمیزی را که جاسوسان زبردست دولت روس به ویژه کینیاز دالگورکی کارمند سفارت روس در ایران به اجرا در آوردند. آنها در این طرح، به دنبال عَلَم‌کردن نایب خاص دروغین برای امام زمان‌(عج)بودند تا از این طریق بتوانند نفوذ مراجع تقلید و فقها را میان مردم بی‌اثر کنند. یکی از همین افرادی که انتخاب شد «سید علی‌محمد باب» (شیرازی) بود که در مکتب شیخ «احمد احسائی» آموزش دیده و باعث جلب ‌نظر بسیاری گردید و با ادعاهایی گوناگون مانند مقام مبشّر و نایب امام زمان گرفته تا خود امامت و نهایتاً رسالت و الوهیت وارد میدان شد. بابیان، سید علی‌محمد را «رب اعلی»، «نقطه‌ اولی»، «مبشر جمال ابهی»، «نقطه‌ بیان» و «باب» لقب داده‌اند. مؤسس و سردسته بنیان گذار فرقه بهائیت، میرزا حسین‌علی نوری (ملقب به بهاء‌الله) است. بنیان گذار فرقه بهائیت در شب دوم محرم سال 1233هـ.ق (12 نوامبر 1817میلادی) در تهران به دنیا آمد ، به پیروان میرزا حسین‌علی نوری، بهائی و به مسلک آنها بهائیت گفته می‌شود. حالا اصول اعتقادی بهائیت چی بوده؟ افکار و عقاید بهائیت برگرفته از عقاید بابیه است. در مورد توحید که نخستین و زیربنایی ترین اصل اسلامی است، آنها ادعای یکتاپرستی دارند اما آنچه آنها ادعا می کنند با آنچه در کتب و متونشان آمده بسیار متفاوت است. یکی از مبلغان معروف آنها« اسلمنت» بوده که کتابی تحت عنوان #بهاء الله_عصرجدید نوشته است که بشیر سلیمانی و… آن را ترجمه کرده است ، در این کتاب آمده که بهاء الله می گوید من ذات خدا هستم. و در جای دیگر دارد « انی اناالله»! نه اینکه خدا در من تجلی کرده باشد بلکه در زمانی که زندانی اش می کنند می گوید« انه لا اله الا انا المسجون الفرید » یعنی علاوه بر اینکه ادعای رسالت می کند کارش به جایی می رسد که مدعی خدایی می شود بنیان گذار فرقه بهائیت یا  رهبر بهائیان(حسین‌علی بهاء) در کتاب‌هایش بارها ادعای نبوت کرده و خود را پیامبر خدا خوانده است. عباس افندی، فرزند بهاء، علی‌محمد باب را در ردیف پیامبرانی چون حضرت ابراهیم، حضرت موسی، حضرت عیسی و حضرت محمد(ص) می داند که همگی دارای معجزاتی بودند. سپس علی‌محمد باب را مبشر ظهور پدرش (حسین‌علی‌بهاء)، و پدرش را نیز در زمره آنها و بلکه برتر از همه آنها معرفی کرده است. در اصول دیگر مانند امامت و معاد هم عقایدی انحرافی دارند. شواهد تاریخی نشان می دهد که پیش از دوره مشروطه دو قدرت وجود داشت؛ یکی شاه که دربار و دولت را اداره می کرد و دیگری مراجع و روحانیون که ملت را رهبری می کردند. در دوره ناصر الدین شاه و فتحعلی شاه و محمدشاه دولتهای بیگانه توانستند بر ایران مسلط شوند اما ملت به رهبری روحانیون در برابر خواست آنها ایستادگی کرد. برای شکستن این مقاومت لازم بود که این ارتباط شکسته شود، برای همین، استعمار شروع به تفرقه‌افکنی کرد و با استفاده از زمینه های داخلی، به ایجاد فرقه های منحرف مذهبی پرداخت و از آنجا که مردم از کشمکشها خسته شده بودند و دنبال یک ناجی می گشتند و چون وعده اتصال به امام زمان(عج) را می دادند به همین دلیل برخی از مردم به شیخیه و برخی به سیدعلی محمد باب گرویدند. در این مرحله به سیستم رهبری فرقه ضاله بهائیت می پردازیم. که مهمترین بخش هر مجموعه ای است. اگر این سیستم دچار ضعف و اشکال عمده باشد نمی تواند عمر طولانی داشته باشد. حال ببینیم این فرقه به چه روشی مدیریت می کند. قبلا رویکرد سازمان بهائیت توسط یک رهبر واحد و بنیان گذار فرقه بهائیت تعیین می شد اما الان توسط یک سازمان و تشکیلات با حمایت چند کشور استعمارگر که برگرفته از سبک فراماسونری است، اداره می شود. علت باقی ماندن فرقه بهائیت با آن احکام و عقاید سست خرافی، همین تشکیلات بهائیت است و آنها دو نوع تشکیلات انتصابی یا انتخابی دارند. در بخش انتخابی محافل ملی و محافل محلی و یا ضیافات 19 روزه است و تشکیلات انتصابی شان هم که از طرف بیت العدل(واقع در اسرائیل) انتصاب می شود. مؤسساتی مثل مؤسسه دارالتبلیغ بین المللی، هیئت‌های مشاورین قاره‌ای، هیئت‌های معاونت و … است که در آنها نقشه های یک ساله تا چند ساله را دنبال می کنند. نویسندگان مطلع بیان می کنند؛ اگر در یک جایی یک بهایی وجود داشته باشد؛ به آن «نقطه» می گویند و به وجود بیش از یک نفر بهائی «جمعیت» می گویند و اگر بیش از 2 نفر باشد و به 9 نفر برسد، «محفل محلی» در آن منطقه تشکیل می دهند. این افراد در هر نقطه ای هستند ، یکی از وظایفشان این است که همه اخبار واصله را به محافل محل گزارش دهند و محافل محلی آن را به محافل ملی منتقل می‌کنند و این محافل ملی آن را به اسرائیل و به بیت العدل گزارش می دهند. مورد بعدی تبلیغ است... بهائیان از همان اول که آمدند کوشیدند با تبلیغ گسترده، مرام و مسلک خود را در محافل و مجامع مختلف گسترش دهند یعنی تبلیغ، بالاترین جایگاه را در بهائیت دارد و خودشان می گویند که اگر یک روز تبلیغ نکنیم آن روز از بین خواهیم رفت و تبلیغ را یک وظیفه فردی و عمومی و واجب می دانند و شیوه های تبلیغ آنها متنوع است و اینها همه زیر نظر تشکیلات بیت العدل انجام می گیرد. شوقی افندی از رهبران اصلی بهائیت و بنیان گذار فرقه بهائیت می گوید که فرد باید تصمیمات مصوبه از سوی هیئت های مشورتی را به مرحله عمل در آورد یعنی یک فردی اگر بخواهد در بهائیت تبلیغ بکند، هیچگونه اختیاری از خود ندارد.با این مطالب درک این موضوع که چرا بهائیان برای جوامع، بخصوص جوامع اسلامی خطرآفرین هستند آسان‌تر می شود. چون صحنه گردان این فرقه در واقع سازمان های جاسوسی هستند ان شاء الله بنا دارم جلسات بعدی را به نفوذ این فرقه در سالهای قبل از انقلاب و مهمتر از آن بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در مدیریت کشور اختصاص دهم