مقاله_ تحلیل نمایندگان بوشهر _ مراسم استانداری_به قلم محمدی همدانی

بسم الله الرحمن الرحیم. چندی پیش جناب اقای رحمانی فضلی وزیر کشور برای افتتاح یک پروژه میهمان مردم استان بوشهر بودند. در حاشیه این سفر اتفاق نادری رخ داد که اهالی قلم مجبور به تحلیل و واکنش شدند. بنابه شنیده ها ، مراسمی در استانداری این شهر تدارک ، و بسیاری از مدیران استانی نیز دعوت می شوند. بخش قابل تامل و البته تاثر ،در این مراسم عدم حفظ شأن و جایگاه نمایندگان این استان است ،که در یک حرکت غیر اخلاقی و غیر حرفه ای صندلی نمایندگان را از مسئولین جدا ، و با فاصله زیادی از صف مسئولان قرار می دهند! ،این امر باعث رنجش نمایندگان شده و بعد از تلاوت قران به نشانه اعتراض مجلس را ترک می کنند . ولی با وساطت برخی حضار یکی از انها قانع ،و به جلسه برمی گردد ولی دو نماینده دیگر خارج می شوند. بدین جهت تحلیل های متفاوتی صورت گرفته و منتشر می شود. اما به نظر حقیر این موضوع را می توان از زاویه دیگری نیز بررسی کرد:در اصل برخورد ، کسی نمی تواند منکر بی حرمتی و شکستن حرمت وکیل و نماینده یک استان باشد، از هر حیثی محکوم به قبح شکنی است ،حال سهوی باشد یا عمدی ، در نهایت توهین مستقیم به مردم است. اما باید یاد اور شد ؛ یکی از اصلی ترین مواردی که باعث بروز چنین حرکاتی در بحث رفتار عمدی می شود ، عدم توجه به اداب ، خصوصیات و ویژه گیهای یک نماینده ، از جانب خودشان است. نماینده ای که جایگاه خود را با نازلترین قیمت به حراج بگذارد و به استخدام فرزندان یا بستگانش بفروشد قطعا باید ذلالت را به جان بخرد. وقتی نماینده ای به صورت مکتوب استخدام فرزندش را از مسئولین دولتی بدونه در نظر گرفتن شرایط موجود ، درخواست می کند! چنین تحقیری طبیعی به نظر می رسد . چنین مطالبات غیر قانونی ،حتی جایگاه و شان سایر نمایندگان را نیز زیر سوال می برد . و اذهان عمومی را به طرف شاید ها می کشاند که ایا این درخواست که به برکت تکنولوژی رسانه شکار شده ،یکی از هزاران درخواست هایی است که در خفا صورت گرفته ؟انباشته شدن چنین سوالاتی در ذهن مردم ، در وهله نخست ضرباتی را به نظام اسلامی خواهد زد . در صورت عمدی بودن ماجرا باید دید زمینه پیدایش ان چیست؟ قطعا داستان ، یکی از یاران مخلص و باوفای علی ابن ابی طالب (ع)_ عبدالرحمن را شنیده باشید که؛ از طرف ان حضرت مامور رساندن نامه ای به معاویه شد. در هر حال بازگویی ان در رساندن منظور نگارنده خالی از لطف نیست.وقتی جناب عبدالرحمن نامه امام علی (ع) را پیش معاویه برد ، نقل است که ؛ با کفش وارد قصر شده ،نامه را دست یزید و عمر وعاص نمی دهد . انها را فاسد و حتی یزید را پسر فاسد . و همچنین معاویه را وادار کرد دو زانو بنشیند و با احترام نامه را گرفته ببوسد و سپس بخواند.و...... معاویه بعد از دریافت جواب های قاطع و مشاهده صلابت و شجاعت عبدالرحمن دستور داد تا ایشان را از مال دنیا بی نیاز کنند تا بلکه دست از حمایت و جانفشانی مولایش بردارد و تسلیم زر و زیور دنیایی شود.اما این مجاهد راستین در جواب می گوید:ای پسر ابوسفیان! تا به امروز دستم را جمع کرده ام که، پا و زبانم اینگونه دراز است..... اری ! اگر مسئولین دستشان را در برابر شهوات دنیایی جمع کنند ،اینگونه مجبور به اعتزال و زانو زدن در برابر ذلت نمی شوند. اگر فرزندان برخی مسئولین به جای لابیگری ، عرضه کسب علم و فراگیری تخصصهای گوناگون را داشتند ،امروز حقارت پدرانشان را نمی دیدند. اگر مثل هزاران هزار جوان بیکار ، صورت خود را با ضربات متعددسیلی سرخ نگه می داشتند و تقوای الهی را سرلوحه پیشرفت در زندگیشان قرار می دادند اینگونه نمایندگان یک ملت در حضور مسئولین و رسانه های جمعی تحقیر و ذلیل نمی شدند! و مهمتر از ان ،نمایندگان ارزشی و انقلابی را شرمنده موکلان خود نمی ساختند.هر چند ارزش و جایگاه مسئولین با تقوا همیشه محفوظ است.چرا که ایشان در همه حال رضایت خدا که رضایت خلق الله را به همراه دارد در اولویت ، کارهایشان است. اما انسان هایی که دنیا را ابدی می پندارند و با رفتارشان اخرت و عدالت را نفی می کنند ؛دستشان همیشه دراز بوده که اینگونه جایگاه والای نمایندگی را به قیمتی ناچیز می فروشند و ابروی خود را به حراج می گذارند.این است عاقبت دنیاطلبی ، و این است عاقبت بی عرضه گی اقا زاده ها که به جای کسب علم به عیاشی مشغولند . هرچند از نظر پدران گرامشان نخبه خطاب می شوند ، اما از نظر مردم ،نخبه هایی برای عیاشی ، فخر فروشی و..... بشمار می ایند. در پایان فرازی از فرمایشات رهبری معظم انقلاب اسلامی را من باب یاد اوری ضمیمه می کنم ، باشد که رستگار و سعادتمند شویم. ✅بدترین فسادها در جامعه ، رواج فقر و افزایش شکاف بین فقیر و غنی است. بدترین فساد ها در جامعه این است که کسانی دچار فساد مالی و اقتصادی شوند و از بیت المال مردم برای منافع شخصی و پر کردن جیب خود تغذیه کنند....١٣٨١/٤/٢٥ محمدی