نگرانی و اضطراب ریشه شیوع بیماری های روحی و روانی
پنجشنبه, ۱۸ مرداد ۱۴۰۳، ۰۱:۰۳ ق.ظ
نگرانی و اضطراب ریشه شیوع بیماری های روحی و روانی به قلم جلیل آقامحمدی روزنامه گویه.
در این بحث تصمیم دارم مطالبی از یک احساس درونی بیان کنم که شاید هر یک از ما در طول زندگی آن را تجربه کرده‌ایم.
حسی به نام ناامیدی که گاهی اوقات یک واکنش طبیعی است اما عدم توجه به آن تاثیرات مخربی بر زندگی هر فردی دارد.
این حس حتی می‌تواند به ابزاری برای ضربه زدن دشمن در منازعات به جامعه طرف مقابل تبدیل شود.
ناامید کردن مردم جامعه خطراتش از بمب، موشک و سلاح‌های مدرن کم‌تر نیست؛ چرا که انسان‌های ناامید به آسانی خود را به ورطه نابودی می‌کشانند.
در هر مقطعی مسلمانان در جهان قدرت گرفتند، کشورهای استکباری خاطرشان آشفته شد. یکی از نشانه‌های قدرت نیز، داشتن روحیه بالای مردم در بحث صبر و مقاومت است؛ لذا دشمن چنین مسئله‌ای را بر نمی‌تابد و تلاش می‌کند با چنین روحیه‌ای مقابله کند.
البته این موضوع مختص امروز نیست و واقعیات نشان می‌دهد که نظام استکباری در زمان‌های گذشته هم تلاش مشابهی داشته است تا فرهنگ غنی اسلامی را تغییر دهد؛ به گواهِ تاریخ دشمنان اسلام از دیرباز در صدد از بین بردن تفکرات اسلامی بوده‌اند و در ایران نیز که پایگاه اول تشیع به حساب می‌آید، فعالیت‌های بسیاری انجام دادند.
اگر از ابتدای دوره قاجار به این طرف را مورد بررسی قرار دهیم، می‌بینیم یکی از روحیات مهم ایرانی‌ها که بر «ما می توانیم» استوار بوده را دشمن از میان برمی‌دارد. و با این نگرش صدها هزار نیرو به عنوان مستشار با حقوق‌های نجومی و آزادی‌های بی‌قید و شرط اجتماعی، وارد کشور می کند.
غارت اموال از یک سو و فاجعه نسل کشی با قحطی‌های ساختگی، بیماری و تغییر ذائقه فرهنگی مردم از سوی دیگر، عاملی شد تا نسل مسلمانان را از بین ببرند یا تفکری خنثی بوجود اورند.
همانطور که پیش از این گفته شد، یکی از ابزارهای از بین بردن سلامتی القاء ناامیدی است. ناامیدی مثل یک ویروس خطرناک می‌تواند مردم را با چالش جدی روبرو کند.
کارشناسان این تفکر را یک بیماری می‌دانند که در مقایسه با برخی امراض از خطر چندانی برخوردار نیست؛ به شرطی که حواشی ناشی از آن کنترل شود. در غیر این صورت ممکن است موجب بروز یک بیماری روحی خطرناک به نام اضطراب و استرس شود.
برخی دیگر نگرانی و اضطراب را مادر اغلب بیماری‌ها می‌دانند که می‌تواند غیر از روح، به جسم انسان نیز آسیب برساند. در صفحه ۲۶۳ کتاب کلیدهای خوشبختی آمده است : «نگرانی سرچشمه تمام یا اغلب بیماری‌های روحی و جسمی است.»
سوءهاضمه، زخم معده، زخم اثنی عشر، سرطان، ناراحتی‌های قلبی، بی‌خوابی، سردرد، فلج، ورم و درد مفاصل، رماتیسم و حتی درد دندان و یک سوم از امراض جلدی، ناشی از نگرانی، دلواپسی و هیجانات روحی است.
البته باید بپذیریم که گاهی اضطراب و نگرانی تا حدی لازمه زندگانی بشر است و فقدان ان یا به اصطلاح بی‌خیالی محض و بی‌غم بودن هم از نظر روانشناسی نوعی بیماری روانی محسوب می‌شود.
با وجود این اوصاف متأسفانه در حال حاضر موجبات نگرانی و دلهره در زندگی ما زیادتر از حد معمول به چشم می‌خورد. اگر زندگی را همانند دریایی پرتلاطم و مواج فرض کنیم، بایستی تهدید غرق شدن را نیز بپذیریم. در چنین شرایطی هر فرد ناچار است از این دریای ژرف بگذرد و برای غرق نشدن ناگزیر باید وسیله ای داشته باشد که خود را روی آب نگه دارد و این جز با داشتن کشتی مجهز یا آشنایی کامل و صحیح به شنا، تلاش و تکاپو در آموختن راه صحیح زندگی و غلبه بر مشکلات امکان پذیر نیست تا انسان را با آرامش خاطر به کرانه آمال برساند.
امام موسی کاظم علیه السلام می‌فرماید: «لقمان حکیم به پسر خود گفت: «دنیا دریای ژرفی است که انسان‌های زیادی در آن غرق شده‌اند. تقوی و پرهیزکاری کشتی تو است و آن کشتی که پر از ایمان است. بادبان‌های آن توکل بر خدا، نگهبان و پاسدارش عقل و فکر، راهنما و ناخدایش علم و تدبیر و سکان آن بردباری و تحمل است که در برابر فشار توفان و امواج سهمگین دریای زندگی، خرد نمی‌شود.»
به راستی هم جز با چنین نیرویی نمی‌توان از ژرفای دریای پرتلاطم و پرخوف زندگی گذشت و از غرق شدن نجات یافت و بدون ایمان، تحمل و بردباری، اراده محکم و توکل به قدرت پروردگار جهان، در مبارزه زندگی نمی‌توان پیروز شد.
در چنین مواقعی که بشر از مقابله عاجز است، جز با سلاح ایمان و تقوا و پشتوانه عقل و تدبیر نمی‌توان به آرامش رسید؛ آرامشی که می‌تواند انسان را از خطرات جدی برهاند.
کسانی که با شنیدن اخبار مربوط به مشکلات و معضلات اجتماعی روحیه خود را از دست می‌دهند، آیا به این نکته می‌اندیشند که با امید مشکلات سخت‌تری را پشت سر گذاشته و بحران‌های زیادی را با ایمان و تقوا، صبر و استقامت مدیریت کرده‌اند؟
امروز هم می‌طلبد که چون گذشته با ایجاد یک فضای آرام، توسل و توکل، آرامش خود و اطرافیان را تضمین و ناامیدی را به معاندان بازگردانیم.
