یاداشت، جلیل آقامحمدی :کسانی که ممکن است امنیت کشور را به خطر جدی روبرو کنند

با قدرت گرفتن انقلاب اسلامی و صدور اهداف و تفکر انقلاب به اقصی نقاط جهان، ترس و وحشت وجود دشمنان  را می‌گیرد؛ لذا برای محافظت از زنجیر زنگارگرفته استعمار و شمشیر پوسیده‌ استکبار دولت‌های متخاصم با ایجاد جبهه‌های مختلف به مقابله با انقلاب اسلامی برمی‌خیزند. 

اما سیلی مردم مسلمان ایران در جنگ‌ سخت آنچنان محکم نواخته می‌شود که دشمن را وادار به تغییر تأکتیک می‌کند و با سرمایه‌گذاری روی نفوذ و سواستفاده از حفره‌های امنیتی تلاش می‌کند تا شکست‌های خود را به نوعی ترمیم کند.

در این بین گسترش روزافزون تهدیدات دشمن علیه اهداف و آرمان‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران با هدف به زانو درآوردن ملت انقلابی، در قالب‌های گوناگون رخ نشان می‌دهد. نفوذ گسترده عوامل داخلی و خارجی بر افراد، نهادها و دستگاه‌های تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر از اهم این موارد است. 

افشای بعضی از مصادیق نفوذ از طریق گسیل افراد دوتابعیتی در کشور و تأثیرگذاری ایشان بر نهادهای مهم حاکمیتی جمعی از نمایندگان را بر آن می‌دارد که در این حوزه، از فرصت قانونی تحقیق و تفحص استفاده کرده و به این موضوع مهم بپردازند و در نهایت قانونی در این رابطه به تصویب مجلس می‌رسد. 

این قانون به کسانی که اعضای درجه یک آن‌ها اقامت کشورهای متخاصم را دارند اجازه دستیابی به پست‌های حساس را نمی‌دهد. 

تصویب چنین قانونی نشان می‌دهد که دشمن در این بخش موفقیت‌هایی بدست آورده  و همچنان با امیدواری تلاش می‌کند نفوذ را در سطح مقامات بالا گسترش دهد. 

 

با توجه به مطالبی که بیان شد مشخص می‌شود که دشمن تمام توان خود را در میدان درگیری بکار نمی‌گیرد؛ بلکه با استفاده از اطلاعات به دست آمده مسیر هجوم را هموار می‌کند. این اطلاعات معمولاً به دلیل وجود حفره‌های امنیتی به دست آنان می‌افتد. 

برای درک بهتر، شاید لازم باشد تعریف مختصری از برخی واژه‌های به‌کار رفته در بحث انجام گیرد. 

تعریف حفره‌های امنیتی:

در کل حفره‌های امنیتی به نقاط ضعف در سیستم‌ها، نرم‌افزارها یا پروتکل‌های امنیتی اشاره دارد که می‌تواند توسط دشمن مورد سوءاستفاده قرار گیرد. این حفره‌ها می‌توانند ناشی از طراحی نادرست، نقص‌های برنامه‌نویسی یا حتی خطاهای انسانی باشند.

در اینجا بحث ما بیشتر بر خطاهای انسانی تمرکز دارد. البته این گونه اشتباهات از زوایای مختلف قابل بررسی است که یکی از آن‌ها سواستفاده از خانواده‌های مسئولان و یا فرزندان مقامات عالی در کشور خواهد بود. 

خانواده‌های مسئولان ممکن است در زمینه‌های مختلفی مانند دسترسی به اطلاعات حساس، ارتباطات و تعاملات اجتماعی، و حتی در زمینه‌های اقتصادی و سیاسی تأثیرگذار باشند. در برخی موارد، این خانواده‌ها ممکن است به دلیل موقعیت اجتماعی خود، از مزایای خاصی برخوردار شوند که می‌تواند به ایجاد حفره‌های امنیتی منجر شود. حتی ممکن است اعضای خانواده مسئولان به طور اتفاقی به اطلاعات حساس دسترسی پیدا کنند که این هم در یک شرایط حساس می‌تواند به سوءاستفاده منجر شود.

یکی دیگر از مواردی که باعث ضربه می‌شود، عدم آموزش‌های تخصصی مخصوص خانواده‌های مسئولان است. برخی خانواده‌ها ممکن است به دلیل عدم آموزش کافی در زمینه‌های مختلف امنیتی بخصوص سایبری در معرض خطر قرار بگیرند.

حال اگر چنین خانواده‌ای به هر دلیلی در کشورهای متخاصم سکونت داشته باشند چه فاجعه‌‌ بزرگی کشور را تهدید می‌کند؟ 

 

بنابراین حفره‌های امنیتی می‌توانند تأثیرات جدی بر امنیت ملی و سازمانی داشته باشند. توجه به نقش خانواده مسئولان و ایجاد تدابیر لازم برای جلوگیری از سوءاستفاده‌های احتمالی، امری ضروری است. دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی و همچنین مجلس شورای اسلامی بایستی بدونه هیچ مماشاتی  مدیران در معرض سوءاستفاده را از پست‌های حساس خلع و در مواردی مورد ارزیابی قرار دهند تا راه نفوذ و سوءاستفاده به حداقل برسد.