تمدن غرب عامل بی ثباتی در خانواده

به نام خدا 

سالیان طولانی است که مجموعه های فرهنگی و تربیتی غرب با شعار انسان متمدن تلاش دارند در حوزه فرهنگ و خانواده  تحفه هایی را با دستانی باز و گشاده به اجتماع بلوک شرق به ویژه مجامع اسلامی پیشکش کنند. 

یکی از این تحفه ها که چند سالی است جامعه ما را با زحماتی روبرو کرده است ترویج بی حد و مرز مدگرایی یا همان مدگرایی افراطی است. 

 

البته میل به زیبایی و آراستگی در انسان فطری است.و نمی توان آن را منکر شد. فقط نباید این تمایل از حد و مسیر صحیح خارج شود. 

زیرا هر ‎چیزی که از تعادل خارج شود منجر به انحراف شده  و پیامدهای سوئی را به بار می آورد. 

به طور مثال تمایل به زیبایی در بین جوانان  امر طبیعی است. و بیشتر جوانان شاید اولویت شان تنوع و آراستگی در ظاهر باشد، و مشکلی هم ندارد به شرطی که جوان بتواند بر رفتار و خواسته های نفسانی خود کنترل داشته باشد که اعمالش از مسیر درست و طبیعی خارج نشود. که اگر چنین شد قطعا به بیماری هایی چون خودپرستی ،مدگرایی و فخرفروشی  بدل می شود.

در ان هنگام است که عقل و منطق جای خود را به جهل و نابخردی  داده و ضعف ارزش‏های معنوی روی می‌دهد و همچنین تبلیغات وسیع دشمنان نیز مزید بر علت شده و جامعه به افراط و انحراف کشیده می شود.

 

البته در بیشتر مواقع خودنمایی و فخرفروشی به احساس حقارت و خود کم‏بینی منجر می شود. که برای افراد جامعه بسیار خطرناک و خطرساز است.

متأسفانه امروزه قشر مدگرا به پله های بالاتری از این دام قدم نهاده‌اند و دیگر لباس و زیور آلات و به طور کلی چنین زرق و برق‌هایی  آنها را ارضاء نمی کند به همین دلیل به تغییرات گسترده در نوع زندگی و نوع چهره روی آورده اند. که به جراحی های زیبایی ختم می شود . 

 

متأسفانه روز به روز به کلینیک‌های زیبایی و پزشکان در حوزه عمل زیبایی افزوده می شود. و ممکن است تقلید های کورکورانه و تبلیغ گسترده پزشکان و مجموعه های فعال در این زمینه به  ایجاد فضایی روانی ختم شود ، تا جایی که دیگر جراحی های معمول جواب ندهد و مهم رسیدن به  چهره ای متفاوت باشد حتی اگر شبیه به چهره ای غیر از آدمی باشد. 

 

البته به اعتقاد کارشناسان، پشت پرده ی این جراحی های غیرضروری چیزی جز مدگرایی، چشم و هم چشمی ها و افول ارزش های رفتاری و معنوی پنهان نشده است. وگویا فرهنگ پوسیده غرب تنها زمانی که فرد چهره ای جراحی شده  و بینی عمل کرده  داشته باشد، مورد پذیرش اجتماعی قرار می گیرد و در غیر این صورت،  مورد پذیرش  نخواهد بود.

و همچنین تفکر موجب بی ثباتی اخلاقی در جامعه اسلامی و ایرانی شده است. 

 

چرا که در روزگاری اصالت، ایمان، صداقت، رفتار و منش، تحصیلات و همه ی ویژگی های درونی و رفتاری در جامعه ملاک انتخاب فرد در همسریابی، دوست یابی و پذیرش اجتماعی بود، اما ظاهراً این ویژگی ها جای خود را به عمل دماغ ، گونه های برجسته و چشم های غیر طبیعی و پوست بدون چین و چروک داده است.

 

هر چند عمر علم جراحی زیبایی در ایران کوتاه است ؛ اما همین زمان اندک باعث شده است که تا رتبه ی اول جراحی بینی در دنیا را ایران کسب کند.و این نشان می دهد که هجوم فرهنگی غرب به شدت تأثیر گذار بوده و اگر به همین روال پیش برود فاجعه‌ای غیر قابل جبرانی رخ می دهد. 

در بخش دیگری زندگی با حیوانات به یک معضل تمام عیار تبدیل شده است که خود فرصت دیگر می طلبد که به شرط حیات در مورد آن خواهیم گفت.

اما برای جمع بندی این بحث باید عرض شود که اسلام انسانها را در نوع لباس پوشیدن یا رنگ لباس هیچگاه مذمت نکرده است بلکه آنچه مورد نظر است اصل پوشش و حفظ  عفاف می باشد. که آن هم برای حفظ سلامت خود، خانواده و اجتماع است. از طرفی هویت ایرانی ما نیز اقتضا می‌کند که بر تمدن و فرهنگ خود پایبند باشیم و جلوه ها و نمادهای فرهنگی ایرانی را زنده نگاه داریم و دچار خودباختگی فرهنگی در برابر فرهنگهای بیگانه نباشیم. در واقع پوشش از لحاظ اسلام باید به گونه ای باشد که در کنار رعایت عفاف و پاکدامنی باعث برانگیختن احساس در غیر نشود. و نشان دهنده هویت فرهنگی و اسلامی نیز باشد.

 

 والعاقبة للمتقین.